Na ruim anderhalf jaar heeft Le Tournesol haar einddoel bereikt. Eind Januari voer Rob single handed de haven van Willemstad in. De klus is geklaard! De tocht van Martinique naar Willemstad was behoorlijk pittig, harde wind, hoge golven (en als Rob dat zelf zegt geloof dan maar dat het een woest zee was). Wij landrotten kunnen ons niet voorstellen hoe dat is, single handed door die gitzwarte, eenzame nacht, zonder praatje, gewoon in je uppie. Alhoewel, Rob had toch een maatje , zie foto, die uren en uren heeft meegelift als verstekeling.Het nachtelijk beleid is inmiddels wel aangepast aan de echte oceaan-mentaliteit. “ Want je gaat toch gewoon slapen, zet de wekker 2 uur later, kijkt op de iPad met daarop de plotter, steekt even je kop uit de kuip, en kruipt weer lekker onder de wol…, niks aan de hand”. Ik vraag me nu af waarom ik al die uren wacht heb moeten ‘lopen’, alhoewel … ik zou denk ik geen oog dichtdoen als er niemand een oogje in het zeil zou houden..
De boot zal langere tijd alleen achterblijven op Curacao want Rob komt naar huis om voor mij te zorgen tijdens mijn herstelperiode na mijn nieuwe heup. Dat blijkt geen eenvoudige opgave, de douane eist namelijk dat de boot de kant op gaat en uitgeklaard wordt. Dat is een heel gedoe. Temeer omdat de boot te koop staat.. en een koper het waarschijnlijk een beter beeld geeft als de boot in het water dobbert. Ik klets er even snel over heen, maar ja, de boot staat te koop! Rob had al eens gekscherend iets in die richting geroepen, maar dat nam ik echt niet serieus. Zit ie al twee jaar aan m’n kop te zeuren dat ik met pensioen moet zodat we kunnen gaan zeilen!!! Ben ik bijna met pensioen, weg boot! Als je even doorleest weet je straks dat er een heel mooi (toekomstvast) alternatief voor in de plaats komt.. ;-) Rob heeft z’n verpleegkundige vuurdoop uitstekend volbracht. Echt ik kon me geen lievere, behulpzamere en deskundigere zorgverlener voorstellen. (ja hij heeft dus WEL geduld!!) Want je bent echt een paar weken totaal afhankelijk. Dan zat ik eindelijk gedoucht, gekleed en gepoederd gestationeerd in m'n stoel, kon Rob weer in de benen komen omdat mijn telefoon weer buiten bereik lag ;-(
Nu 3 maanden verder ben ik op weg naar Curacao. Rob heeft de boot voor de laatste keer vaarklaar gemaakt en de foerage aangevuld. Van stoer zeilen zal het niet komen, daarvoor ben ik nog te instabiel, maar lekker lummelen voor anker in het Spaanse Water zal wel gaan lukken. En ik ga zo langzamerhand afscheid nemen van ieder hoekje en gaatje van de Tournesol. Hoekjes en gaatjes waar ik zo lang met ziel en zaligheid voor heb gezorgd, de plotter waar ik honderden keren de koers op heb uitgezet, de boord keuken waar ik kilo’s brood heb gemaakt en liters yoghurt. Vaak in verzengende hitte.
En dan vraag je je wellicht af, hoe zit dat met een toekomstvast alternatief? Wel nu, we hebben ons oog laten vallen op een mooie villa in Andalusia, met uitzicht op zee met zelfs een heus zwembad. Met deze blog sluit ik de avonturen van Le Tournesol af. Ik heb ontzettend genoten van het schrijven van de reisverhalen, niet in de laatste plaats vanwege jullie, lezers, met jullie aanstekelijke, vrolijke en blije reacties die mij hebben gestimuleerd en geënthousiasmeerd. Jullie waren mijn lifeline met de wal. Dank jullie wel. Wie weet, bundel ik alle verhalen nog eens in een uit te brengen boek.
Hasta luego, Saludos !