UB40 schalt vanuit de buiten speakers van de Tournesol over de steiger van Bomba Marina te Mindelo. Mijn zwager Folkert staat klaar voor het aanpakken van de lijnen. Dit is altijd een mooi moment, als er iemand je op staat te wachten. Dat doet me even denken aan de Deense bemanning van de Zeester die in de vroege stormachtige ochtend van 13 oktober 2018 op de steiger van Marina Quinte do Lorda, Madeira, klaarstonden om ons te helpen met aanleggen. De wind met kracht 9 gierde om de mast, de regen kwam met bakken naar beneden en striemde in onze gezichten. Na een stormachtig etmaal, met minstens 24 uur zonder slaap zagen we het allemaal niet meer zo scherp. We moesten die ochtend voor 12:00 uur aankomen op Madeira, dat was het moment dat Orkaan Leslie aan land zou komen of in ieder geval het eiland zou schampen. Die laatste nacht, 36 knopen tegenwind, paar knopen stroom tegen en golven zo hoog als een huis, massief water over de boot.. Het was een ware wedstrijd wie is het eerst aan land zou komen, de orkaan of wij…. Als je meer wilt weten hoe het afliep, blader dan nog eens terug naar het blog van die reis.
Nu was het kalm en rustig bij het aanvaren op de haven. Folkert pakt de lijnen aan en de Tournesol legt voor de tweede keer in haar bestaan aan in de haven van Mindelo.
Het plan is om twee dagen uit te rusten. ‘Hoe zo uitrusten, ik ben helemaal niet moe’, hoor ik Rob zeggen. Maar eerlijk is eerlijk, even de benen strekken, even vaste grond onder de voeten voelen is best lekker. Ook wordt de groente en fruit voorraad aangevuld en genieten de heren van een echte Kaapverdiaanse Pizza!
Hier een paar sms-jes die ik ontving via de satelliet verbinding.
Maandag 22 nov Als ik over bakboord kijk dan zie ik in mijn gedachte de periode dat ik daar ergens door ben gereden!! Een groot Afrikaans continent met veel armoede en denk dan :”Wat hebben wij dan nog te klagen. Helemaal niets. Wij kunnen alles doen bv zeilen, vliegen, genieten. Bevoorrecht om in Nederland geboren te zijn’ .
Varen op de noord Atlantische oceaan is heel bijzonder en de ervaring die ik op doe. Ik kan het niet goed onder woorden brengen, ook niet waarom ik het doe en dan nog wel solo. Ik kijk om me heen en zie water, golven en vliegende vissen. Ik vraag me af waarom vliegen ze uit het water als ik er aan kom. Ze kunnen toch gewoon weg zwemmen? De onderwater wereld houdt zich schuil en zie ik af en toe een spuit uit het water. Een walvis?? De stilte van de eerste dagen zonder muziek is ook een aparte ervaring. Hoe kom je de tijd door? Toch lukt dat ook weer. Gelukkig vond ik op een oude externe schijf muziek. Top duizend 2007. Nou toen konden ze ook herrie maken!!! Ik zoek natuurlijk niet Metallica uit!! De tocht zit er bijna op. Nog een nacht en dan staat Folkert al te wuiven!!!! Terug kijkend heb ik absoluut geen spijt van deze Solo zeilreis. Het was een prachtige ervaring. De volgende oversteek begint vrijdag naar Martinique, dan zijn we samen, kijk ik naar uit.
Het plan is om vrijdag 26 november te vertrekken. De wind lijkt gunstig, de windstilte gebieden (die wel honderden mijlen groot kunnen zijn) zijn in Noordwaartse richting vertrokken, en de prevailing winds lijken hun weg te gaan vinden richting The West, als we de voorspellingen mogen geloven.
Prevailing winds are the direction that the wind blows most often in a location. ... In the tropical or lower latitudes winds move east to west and are called the Easterlies. In the mid-latitudes of North America, Europe and Asia, winds move west to east, naming them the Westerlies.