Ik zwaai nog 1 keer naar m’n lief, draai me om en loop naar de security check op The Hague Airport. De extra Corona maatregelen zorgen nog voor een heel gedoe bij de incheck balie, maar uiteindelijk heb ik alle barcodes, healthcheck formulieren en stempels verzameld en laat de strenge ground-steward me doorlopen. Ik kijk uit naar de boot en het mooie weer, na bijna 6 maanden in Nederland te zijn geweest, met veel kou, regen en wind. Maar wel gezellig bij Marianne.. ;-) Het zal wel even wennen zijn alleen op de boot. Maar het is van korte duur, 5 juli vliegt ook zij naar Faro! De boot ligt er prima bij. Mijn overbuurman heeft tijdens mijn afwezigheid een beetje op hem ‘gepast’ en stuurde af en toe leuke foto’s door.. Na een paar dagen luieren stuur ik de boot de haven uit en ben van plan een aantal weken te gaan ankeren langs de Zuidkust van Portugal. Ankeren bespaart je uiteindelijke budget want nu is het hier hoog seizoen dus hoge haven gelden van zo’n 60 euro per nacht. 
Met het huidige weer hier in zuid Portugal is het helemaal niet moeilijk om te ankeren voor een langere periode op mooie plekjes. Langs de kustlijn zou je best in allerlei inhammetjes kunnen ankeren. Dat hebben we afgelopen Oktober ook gedaan. Maar nu ik single handed aan het zeilen ben is dat wat lastiger voor het geval als er wat mis zou gaan. Dit over kwam mij in November 2020 toen ik aan het ankeren was in de baai van Portimão. Anker uit (met laag water) en de boot lag stil. ’s Nachts rond twee uur begon het te waaien, regenen en de boot begon goed te trekken aan de ketting. Rond vier uur ben ik mijn bed uitgegaan en de boel te observeren. Wat een schrik, de boot lag bijna op het strand!! Om toen het anker binnen te krijgen met tegenwind en regen was absoluut geen pretje en zwaar. Het is uiteindelijk met horten en stoten gelukt. Wat ik hier uit heb geleerd is dat als je ankert bij laag water je extra lengte van de ketting moet laten vieren.
Met dit in mijn achterhoofd ben ik verleden week gaan ankeren in de baai van Faro. Er lagen heel wat boten dus ankeren zou goed moeten gaan. Mooi plekje opgezocht en anker uit met genoeg ketting. Na een poosje zag ik dat de boot was verplaatst. Anker had geen grip. Ketting op en ik zag geen anker maar allemaal groene slierten, dus planten. Ik heb de exercitie een aantal keren herhaald maar ik had geen geluk. ‘Waarom wel die andere boten en ik niet’, dacht ik geërgerd. Uiteindelijk ben ik een andere plek gaan zoeken en daar bleef de boot mooi liggen. Nu lig ik voor anker in een klein baaitje in de lagune van Alvor. Veel zon, geen wind!! Mijn dagelijkse routines heb ik al weer snel opgepakt, alhoewel ik nu zelf m’n bed uit moet voor m’n beschuitje met suiker en thee, toch leuk als Marianne weer komt… dan kan ik weer lekker blijven liggen en krijg (hoop ik) thee op bed ;-) (laat ze het maar niet lezen ;-)