De Tournesol is op weg van de Azoren naar de UK. De eerste week werkten golven en wind mee, en maakte de Tournesol meters op weg naar Falmouth, Zuid-Engeland. Sinds gisteren is de wind gedraaid naar Noord-Oost, en je hebt niet heel veel kennis nodig van Topografie om te begrijpen wat dit betekent, TEGENWIND. Ik zal vanuit een luxe, droge, stille tuin proberen te schetsen hoe het er nu aan toe gaat op de Tournesol. Allereerst wat nautische informatie, toegelicht voor de niet-zeilende lezers:De rechtstreekse koers om in Falmouth te komen zou zijn: 54 graden (NO op het kompas). De wind waait sinds afgelopen nacht stevig uit NO (Noord Oost) met een kracht van 20-25 knopen (6-7 Beaufort). Je kunt niet tegen de wind in zeilen , dus is de koers op dit moment 106 graden OZO (Oost Zuid Oost). Ze varen zoals dat heet “hoog aan de wind”. Het resultaat van deze koers hoog aan de wind is : a) je kan blijven zeilen b) je vaart niet direct tegen de golven in, c) je gaat meer mijlen maken omdat je via een omweg vaart. Wat betreft de zeilstand: het grootzeil en de Genua zijn sterk gereefd (kleiner gemaakt) om zodoende de boot zo recht mogelijk te laten varen. Ze koersen de komende twee dagen richting de noordkust van West-Spanje, en proberen zo gauw als het mogelijk is noordwaarts te gaan.
Wat betekent dit voor de bemanning? Hoe voelt dit nou aan boord? De boot hangt, ondanks de gereefde zeilen, constant behoorlijk scheef. De golven zijn 4-6 meter hoog, waardoor de neus van de boot met regelmaat een golf pakt, over het dek rolt en in de kuip belandt. Je kunt geen stap zetten zonder je zeer stevig vast te pakken. De concentratie van de bemanning is hoog, er is geen moment rust. Eten, drinken en plassen is lastig. Ze drinken water en eten astronauten voeding (zakken met volledige maaltijden, heet water erbij, even laten staan, eten. De bemanning tijdens Volvo Ocean Race eet aan boord 9 maanden niks anders, dus is goed te doen en zo klaar). Het slapen is ook een heel gedoe, je kruipt tegen de zijkant van je hut aan, je ligt dan redelijk stabiel, maar de boot gaat zo tekeer, en schud je door elkaar. Een dubbelgevouwen laken om je heen wikkelen en vastklemmen onder het matras helpt bij het fixeren. Samen slapen in 1 hut lukt echt niet, je drukt elkaar plat, dus Janneke en Theo slapen waarschijnlijk ook apart, als Rob de shift heeft. Kortom, het is echt een uitputtingsslag.
De sfeer aan boord is ondanks al het geweld goed, ze houden de moed erin, en kunnen als het goed is vanaf vrijdag weer rechtop staan en aardappels koken.
Janneke, Theo en Rob: zorg goed voor elkaar, hou vol en wij duimen hier voor Z, ZW of ZO.