De laatste zonnestralen van de dag werpen een oranje-rode baan over de Sir Francis Drake Channel. In de verte zakt de zon snel onder de horizon, net tussen twee Britse Maagdeneilanden Tortolla en Sint John door. Op dit tijdstip heerst normaliter een fluweelzachte rust, echter is het nu een kabaal van jewelste, zo voor de kust van Virgin Gorda, het meest Oostelijke eiland van de BVI. De dagelijkse vergadering van de heersende vogel populatie staat op het punt te beginnen. Van alle windstreken komen ze aangevlogen en nemen luidkeels plaats aan de ‘vergadertafel’, een van de gigantische rotsblokken hier voor de kustlijn van het eiland. Over het hoe en waarom van deze oeroude rotsblokken later meer.
Een enkele vogel die het zat is waagt zicht aan een ommetje maar wordt luidkeels teruggeroepen. Na ongeveer een half uur kalmeren de vogels en begint de vergadering. Voor de mens onhoorbaar verloopt het spektakel verder rustig en na een half uurtje houden de eerste brutalen het voor gezien en vliegen ze een voor een uit. Het is echt een wonderlijk tafereel, wat zich na ons vertrek vast nog vele malen zal herhalen.
De rotspartij hier aan de zuidkust van Virgin Gorda vormt een eeuwenoude formatie van granieten rotsblokken. Het zeewater spoelt tussen deze rotsblokken door en creëert grote waterbassins. De lichtstraling van de zon op het water zorgt voor een dramatisch effect.
Na Sint Maarten hebben we een week doorgebracht op het Britse eiland Anguilla. Ook hier prachtige stranden en een paar schitterende natuurparken waaronder Prickley Pear Cays. In de boeken staat dit eilandje bekend om “The Sailors Dream” . De bewoners, oorspronkelijk afkomstig uit Africa, zijn enorm vriendelijk, laten je in de laadklep meerijden tot aan de bakker, waar een paar heerlijke warme empenada’s op ons wachten. Pasen wordt groots gevierd met het Festival del Mar, alle soorten vis, garnalen en kreeften worden ter plekke voor je bereid! Aan het eind van de middag verzamelen alle feestgangers zich op de pier voor de finish van de zeilwedstrijd.
De ongeveer 7 meter lange open zeilboten zonder kiel, worden door minstens 20 flinke Anguillanen, gehuld in witte doeken en bivakmutsen, als bescherming tegen de zon en hitte, in balans gehouden. Een wonderlijke kleurrijke gebeurtenis. Enkele bemanningsleden van de winnende boot maken, zodra ze zijn gefinisht, als zijnde ware acrobaten, salto’s vanaf de boot het water in. De pret van zowel bemanning als de toeschouwers is aanstekelijk, we kijken onze ogen uit.De tocht van Anguilla naar Virgin Islands bedraagt ruim 80 mijlen, dus we zetten de wekker om 04:00 uur en vertrekken op tijd om zodoende bij daglicht aan te komen. Mijn ogen moeten weer even wennen aan het donker. Bij het lichtten van het anker geeft Rob mij stuur-aanwijzingen met de zaklamp zodat de ankerlijn netjes recht naar boven ratelt de ankerbak in. Ik manoeuvreer tussen de ankerlichten door de baai uit en ik zie Rob ,die bezig is met het opruimen van de lijnen en het borgen van het anker, zo nu en dan even in het rond kijken, en knikt dan even kort ter bevestiging dat alles goed gaat en ik moet even glimlachen. Dan kies ik het ruime donkere sop en hoop op een streepje maan.
Virgin Islands is onze meest Westelijke positie. Daar vandaan zal de koers allereerst een aantal honderden mijlen Noordwaarts zijn, richting Bermuda, en vervolgens laten we ons leiden door de Westenwinden richting Europa.
Over twee weken arriveert Lia Kapteijn en zij zeilt mee als onze derde ‘man’ naar de Azoren.
Maar nu nog een paar weken genieten van al het moois van de BVI, boven en onder water.