De geur van vers gebakken speculaas vindt haar weg naar de kajuit, t zonnetje piept af en toe onder de Bimini door, Chateaubelair, een dorpje ten westen van Saint Vincent ontwaakt. De plaatselijke radio zendt lekkere lokale muziek uit. De Tournesol wiebelt lekker op het anker. De baai is omringd door palmbomen, hier en daar onderbroken door vrolijk gekleurde daken.Gisteren hebben we het bounty eiland (Tobago Cays) verlaten, met een beetje pijn in ons hart. En geloof het of niet, bij het losgooien van de lijnen, stak er een schildpad nog een keer zijn kopje bovenwater , hij keek me recht aan met z’n prachtige grote bolle ogen. Even kippenvel. Dag knul, ga maar lekker zwemmen. Heel voorzichtig draaiden we de baai uit en voeren richting Saint Vincent, alwaar we meteen bij aankomst naar de douane gingen om uit te klaren. Hupsakee, weer een paar prachtige stempels rijker. We blijven hier een extra dag en we zullen morgen koers zetten naar Saint Lucia.
Sinds het vertrek vanuit Kaapverdië is de Tournesol niet meer aan wal geweest. Dus al een maand geen verswater, geen diesel, geen walstroom. Wel, hoe regelen we dat dan aan boord?
Als eerste de stroomvoorziening, zoals al eerder vermeld hebben we twee grote sets zonnepanelen, die te samen voldoende stroom leveren voor onze dagelijkse behoefte. Drinkwater maken we zelf, zo om de twee a drie dagen zetten we de watermaker aan, dan zetten we wel de motor erbij, in z’n vrij. Alles voldoet zoals door Flevo Mariana is ontworpen!
En aangezien we al continue zeilen sinds vertrek uit Madeira, dus geen enkele liter diesel meer hebben verstookt, zijn de dieseltanks plus jerrytanks nog helemaal VOL. Dat is mooi want anders zouden we dus met jerrycans moeten gaan slepen in het bijbootje.
En verder hebben we het “Winkeltje op zee”. Zodra de zeilen staan, de koers is gezet, de ankerlijnen opgeruimd ga ik ‘boodschappen doen’. Ik begin in de stuurboord achter hut, waar alle basis ingrediënten staan, zoals rijst, pasta, aardappelpuree etc, en bedenk aldaar wat we gaan eten die avond. Dan loop ik door naar de blikkenafdeling, en probeer de tekst te lezen. De blikjes houden niet van zoutwater, en raken onder de roest. Dus soms is het afwachten en krijgen we perziken op sap in plaats van sperzieboontjes op ons bord. Dan door naar de koeling, waar het ook een grote gok is om het juiste stukje vlees te ontcijferen. En als laatste een bezoek aan de groenteboer: ons groentenet, op het achterdek van het schip. In het groentenet is het een grote overlevingswedstrijd, want stel je oranje wortels maar 1 dag bloot aan zee en zon, die zijn in no time zwart. De courgette is de winnaar, die houdt het met gemak een maand vol in de hitte. Gedeelde eerste plek met de uien.
We hebben zelfs een gasvoorziening. We kunnen via een hele grote gastank de kleine blauwe butaan flesjes bijvullen. Dat is een heel avontuur op een wiebelende boot. Ten eerste moet de achterbakskist helemaal leeg, dus in no time ligt de hele kajuit vol met zwemvliezen, visgerei, lijnen, jerrycans diesel, grote flessen reserve water. Ik hoor jullie denken, uhhh gas bijvullen op een wiebelende boot? Nu is de captain al zijn hele leven in de weer met gas en olie, dus ach piece of cake zou je zeggen. De tweede poging lukte, nadat de aansluiting eerste goed was aangedraaid. (kleinigheidje moet kunnen). En ja hoor, de kleine blauwe gastank wordt koud en vult zich dus met gas.
En dan heb ik de bakkerij nog niet genoemd. De bakkerij heeft om de dag vers gebakken brood in de aanbieding, en meestal doen we er ook gist in (he schat?), oliebollen met heuse krentjes erin, kleine broodjes en vandaag dus speculaas! Jamiejamie.Het mooie van dit Winkeltje op zee is: je mag zo weer naar buiten lopen, geen kassa.
Benieuwd naar meer foto's van Saint Vincent, de Tobago Cays klik op "Foto's" rechtsboven de homepage.