Zeilen op de Atlantic, crew aan 't woord

“Marianne belde mij in maart 2018 met de vraag: “Gon, Ga je mee zeilen?” “Ja hoor, leuk, waarheen?”, vroeg ik…… “Oh de oceaan over, van Kaapverdië naar Barbados”, was het antwoord van Marianne. Heel lang hoefde ik er nier over na te denken. “Ik doe het”, was mijn antwoord. Het was in een woord een spannende ervaring, je weet niet helemaal hoe het zal gaan. Het weer kan verslechteren, je kunt overvallen worden door squalls (plotseling opkomende stortbuien, gepaard gaande met veel wind, je moet dan als een haas de zeilen binnenhalen. red). Je realiseert je wel dat je op een bepaalde manier out of control bent. Dat is even wennen. Maar mijn vertrouwen in de schipper en en de boot hebben ervoor gezorgd dat ik me veilig heb gevoeld.
Wat veel indruk op me gemaakt heeft zijn de enorme oceaan golven die in de loop van de reis door de toenemende wind zich opbouwden tot hoogtes van 4-6 meter. De boot leek er lol in te hebben, en danste op de golven. Eerst bakboord achter omhoog , dan stuurboord achter en zo danste de boot op de golven, als een Engelse wals. Het wachtsysteem, 3 uur op, 6 uur af ging prima, en via “Hot-bedding” (warm uit, warm in) wisselden we van bed. En als je dacht, we trekken ’s avonds een blik open en lepelen dit naar binnen, dat heb je het mis. Nee, er werd gedineerd, aan tafel, met tafelkleedje en al. Met verse producten, die in aan de lopende band voorbereid werden door Gon en aansluitend door Rob in de pan werden gekieperd. Het resultaat was iedere dag weer fantastisch! Hoe hoog de golven ook waren, hoe de golven de boot heen en weer slingerde, we aten aan tafel, en de anti slipmatjes van de action zorgden er feilloos voor dat er geen aardappel ongepland in de Atlantic verdween! Ruud was meer van de eieren met spek, en de lekkere zoete hapjes tussendoor.

Ik stond op de piste op 1 januari in Hinterglem toen ik gebeld werd door Rob. “Ruud, wil je mij helpen, ga je mee varen naar Barbados? Marianne moet door omstandigheden naar huis en we hebben een derde man nodig”. Al eerder ben ik gast geweest aan boord van de Tournesol, we hebben samen met mijn dochter Carine gezeild van Vlissingen naar Lissabon, op weg naar de Azoren. Na goed overleg met mijn familie ben ik het vliegtuig ingestapt. In mijn bagage een nieuwe furlex motor, die op weg naar Kaapverdië stuk was gegaan. De eerste dag ben ik samen met Rob de hele dag bezig geweest met de montage van deze Genua motor.
De reis stond al lange tijd op mijn bucketlist, en nu ging t echt gebeuren. We hebben de hele route gezeild, een geweldige ervaring. Nu ben ik zelf ook een zeezeiler, en dat leverde af en toe natuurlijk leuke discussies op. Met name als niet al mijn “adviezen” door de schipper werden opgevolgd.. Adviezen over de inrichting van zijn schip (waarom geen zakken voor de lier-handels), over de lengte van de lijnen (waarom zijn ze zo lang), over het opbergen van de lijnen (waarom geen zakken voor de lijnen)… en zo nog een paar honderd.
Wat mij verbaasde: we zijn helemaal niemand tegengekomen, helemaal geen enkel schil. De de eerste dag een paar dolfijnen en vliegende vissen. Ook hadden wel een vogel in de achtervolging, vloog paar rondjes om de boot, ging weer weg, en na twee dagen was ie er weer.
Halverwege de reis, op een moment realiseer je je hoever je van de bewoonde wereld weg bent. Er is geen adequate hulp beschikbaar, je bent alleen op de wereld.
Ondanks de plezierige tocht was het een grote opluchting dat we in de nacht van de 13e dag de lampjes van Barbados zagen.

En dan nu de captain aan het woord ;-)
Uhh, wat zal ik zeggen, je weet “what happens on the boat, stays on the boat”, maar een klein tipje van de sluier mag ik toch wel oplichten.
Het is altijd even wennen aan een nieuwe crew. We zijn samen al zo lange tijd onderweg, we hebben samen de flow te pakken, en weten precies hoe we dingen willen regelen. En dan gaan andere mensen zich er ineens mee “bemoeien’ haha. Grapje hoor. Maar toch.. discussies over zeilen onder zeilers is altijd een feest. Uren besteedden we aan kwesties als: Wat is efficiënter: koers op waypoint of kompaskoers, wat is de kortste weg? De literatuur geeft aan dat beide opties hetzelfde zijn. (gelukkig had een opstap(st)er goed opgelet bij de TKN opleiding (Theoretische kustnavigatie). En ach, ik neem het de ‘zeezeilers’ met hun ervaring op ‘zee” van  Calais naar Dover niet kwalijk hoor …
En ach, die mooie veilige Bulletally constructie die ik samen met Marianne heb aangebracht, zodat we onder geen enkele situatie naar voren hoeven bij een gijp…die heeft t toch zwaar gehad in de discussie, Maar dan ben je captain en zeg je op een gegeven moment. Koppen dicht, het blijft zoals het is, punt, punto!
Een andere raadsel wat ons lekker bezig hield is de zogenaamde VMG Velocity Made Good, wie kan vertellen wat dit is. We weten dat ze dit gebruiken bij wedstrijdboten en gaat over de mate van gebruik van de wind, ten opzichte van de vaarrichting.
Ook al heb ik al heel wat zeemijlen in mn boekje staan, ook ik realiseerde me op het middelpunt, na 1000 mijl, er is no way back.
We zijn allemaal blij dat het zo goed is gegaan, in harmonie! Bedankt daarvoor!

En dan ben je op Barbados, neem je een duik, zwem je een beetje rond, en zie je dit: En dan is Marianne  ook weer aan boord, heerlijk! Over een paar uurtjes vertrekken we naar Saint Vincent, Tobago Cays.